تاریخچه پیدایش عینک و سیر تکامل آن

تاریخچه پیدایش عینک و سیر تکامل آن

نام عینک از واژه «آینک»گرفته شده که کلمه فارسی است و از اختراعات ایرانی‌ها بوده است.پروفسور پاپ در کتاب «هنرهای زیبای ایران»، عکسی از دسته عینک را که در کشور ما پیدا شده را منتشر کرده است.که قدمت آن به 3000سال پیش برمیگرددبرای آشنایی بیشتر با تاریخچه پیدایش عینک و سیر تکامل آن با پامیشا همراه باشید.

هرچند که بیمارستا‌ن جندی شاپور دارای بخش چشم پزشکی نیز می بوده که به بیماران عینک ارائه می دادند. بعدها مردم کشورهای دیگر استفاده از آن را از ایرانی ها آموختند.با این حال،امروزه رایج ترین روشی که برای تصحیح خطاهای چشمی در سراسر جهان استفاده می شود،بازهم استفاده ازهمان روش پیشینیان است

تاریخچه پیدایش عینک

از مدارک و مستدات تاریخی موجود می توان گفت که در زمان مصریان، یونانیان و رومیان باستان هیچ وسیله بصری وجود نداشته است.

البته این موضوع در نامه‌ای که یک فرد رومی در حدود 100 سال پیش از میلاد مسیح نوشته که قادر به خواندن نیست و باید از افراد دیگر استفاده کند. تایید می شود.

معروف است که سنکا رومی ، چندهزار سال پیش با نگاه کردن به یک کره شیشه ای پر از آب که باعث رشد می شد، کتاب خواند.

امپراتور روم نرون (نرو) از زمردی که نزدیک چشمانش نگه داشته بود برای تماشای مبارزات گلادیاتورها استفاده کرد. البته این دلیل کافی نیست که بگوییم رومی ها از خواص عدسی‌ها اطلاع داشتند،

پلومی اصول کلی بزرگنمایی را توضیح داد، اما لنزهای موجود در آن زمان برای بزرگنمایی مناسب نبودند. آثار اولین عدس در خرابه های نینوا باستان پیدا شده است.که از کريستالهای سنگي جلا داده شده درست شده بود و قطر آن 3 تا 4 سانتی‌متر بوده است.

سنگ مخصوص مطالعه

در حدود سال 100 بعد از میلاد ما سنگ ویژه مطالعه یا همان ذره بین را که می شناسیم.رایج و متداول گشت.پامیشا در تاریخچه پیدایش عینک و سیر تکامل آن اشاره می کندکه در واقع یک تکه شیشه کره مانندی بود که در جلوی متن گرفته می شد تا حروف را بزرگ کند. این وسیله به افراد کم‌بینای باستانی کمک می کرد تا بخوانند و شاید اولین کمک بینایی بوده باشد.

قدیمی ترین عینک

ونیزی‌ها با ساختن شیشه برای ساخت اولین وسیله کمک بینایی اقدام کردند و بعداً ساختن لنزها را یاد گرفتند که به جای قرار دادن روی متن مورد مطالعه در جلوی چشم ، در یک قاب قرار دادند.

دو هزار سال پیش چینی ها عینک را اختراع کردند، اما مشخص است که آنها از این وسیله فقط برای محافظت از چشمان خود در برابر نیروهای شیطانی استفاده می کردند.

عینک در نخستین نوشته های مکتوب تاریخی

در سال 1268 راجر بیکن فیلسوف انگلیسی در Opus Majus نوشت:

اگر شخصی به حروف یا اجسام کوچک از طریق شیشه یا مواد شفاف دیگر نگاه کند و شیشه مانند ته یک کره باشد و طرف محدب آن رو به چشم باشد، می تواند حروف را بهتر ببیند که در اینصورت حروف بزرگتر به نظر می رسند.و این وسیله می تواند برای همه مفید باشد و افراد با چشمان ضعیف می توانند حروف را بهتر ببینند، حتی اگر حروف بسیار کوچک باشند.

در سال 1289 در کتابی با عنوان Trait decon unit dela famille di popozo

نوشته که آنقدر ناتوان شده ام که بدون استفاده از وسیله ای که به آن عینک می گویند نه می توانم بخوانم و نه بنویسم.و تاکید می کند که این وسیله به تازگی برای کمک به افرادی که بینایی ضعیفی دارند اختراع شده است.

گفت عینک سازی که یکی از مفیدترین هنرهای روی زمین است و نوشته که من خودم با فردی که اولین بار عینک را ساخته بود ملاقات کردم و با او صحبت کردم. نام اولین مخترع عینک ناشناخته باقی مانده است.

نقاشی توماسو دامودنا در سال 1352

اولین نقاشی با استفاده از شیشه توسط توماسو دامودنا در سال 1352 کشیده شد. او دو برادر را در حال مطالعه نشان می دهد که یکی از آنها ذره بین در دست دارد و دیگری عینک دارد. اگرچه توماسو در این عمل پیشقدم شد، اما نقاشان دیگر ظاهراً به نشانه دانش، خرد و احترام، عینک را روی بینی همه گذاشتند.

تولید عینک در قرن شانزدهم

یکی از مهم ترین پیشرفت ها در تولید عینک در قرن شانزدهم، معرفی عدسی های مقعر برای اصلاح نزدیک بینی بود. پاپ لئوکس که نزدیک بین بود، هنگام شکار از عینک مقعر استفاده می کرد و ادعا می کرد که این عینک به او اجازه می دهد بهتر از همراهانش ببیند.

لنزهای اولین عینک از کوارتز در سال 1629

لنزهای اولیه از کوارتز ساخته شد، زیرا در آن زمان شیشه هنوز اختراع نشده بود.و آنها را بر روی قاب های ساخته شده از استخوان ، فلز ، چوب و حتی چرم نصب می کردند. استفاده از عینک ایتالیایی به کشورهای دیگر مانند فرانسه، آلمان و اسپانیا نیز سرایت کرد. در سال 1629 یک شرکت تولید کننده عینک در انگلستان تاسیس شد. لوگوی آن دارای سه عینک که شعار: انتخابی جدید برای سالمندان است. بر روی آن بود.

“چگونه عینک را روی صورت قرار دهیم”

از زمان اختراع عینک، یک مشکل وجود داشت که برای نزدیک به 350 سال همچنان بی پاسخ ماند. سئوال “چگونه آن را روی صورت قرار دهیم” بود که در واقع یک طرح پژوهشی به زبان امروزی‌ها به حساب می‌آمد.

ضعف مهندسی طراحی در آن زمان خودش را در ساخت فریم و چارچوب نشان می داد.

مرکز ثقل و مرکز چرخش خيلي از هم دور بودند وبنابراين امکان نگهداري عدسيها در جايگاه دلخواه وجود نداشت فريم‌ها تا حد زيادي به بيني اتکا داشتند که از نظر اندازه شکل و سفتي در بين افراد مختلف متغير بود و گوش که از نظر تقارن و شکل غضروفي آن متغير بود .

براي اين عينک لازم بود که صفحه عدسيها عمود بر محور بينايي باشد. اگرچه که اين امر از نظر هندسي تنها براي يک جهت نگاه امکان پذير است.

سیر تکامل عینک در قرن هفدهم

همچنین لازم است مرکز نوری هر عدسی مستقیماً در وسط هر مردمک قرار گیرد و این امر غیرممکن به نظر می رسد زیرا چشم ها همیشه در حال حرکت هستند و انواع مختلفی از حرکات را از خود نشان می دهند. در قرن هفدهم، عینک‌سازان در اسپانیا نوارهای ابریشمی را آزمایش کردند که می‌توان آن را به قاب وصل کرد و سپس دور گوش پیچید. مبلغان ایتالیایی و اسپانیایی مدل های جدید شیشه را به چین آوردند. چینی ها به جای گوش بند از قطعات سرامیکی یا فلزی استفاده می کردند. این اختراع بلافاصله در همه جا منتشر شد.

عینک با دسته های دو لولایی

در سال 1752،عینک هایی با دسته های دو لولایی را جیمز آسکوف اختراع کرد،.و در همه جا پخش شد که تایید رونق آنها در نقاشی هاو کتابهای آن دوره دیده میشود.

عینک با شیشه های رنگ سبز و آبی

آقای آیسکو احساس می کرد که شاید عینک سفید تاثیر خوبی روی چشم ندارد، بنابراین عینک آبی و سبز را توصیه کرد.الته درآن زمان اروپاییها به ویژه فرانسوی ها به استفاده از عینک بسیار حساس بودند.

آمریکایی ها عینک را از اروپا وارد می کردند. عینک در اختیار افراد باسواد و بانفوذی بود که به ابزارهای ارزشمند و گران قیمت نیاز داشتند.

اختراع عینک دو کانونی

عینک دوکانونی را بنجامین فرانکلین در سال 1780 بنام خود ثبت کرد.او قبلا دو عینک قدیمی داشته است یکی را برای خواندن و دیگری مخصوص دید از راه دور بوده است. چون تعویض این دو مشکل ساز بود، لنزهای هر دو لیوان را بریدم و نصف هر کدام را در یک قاب قرار دادم. من همیشه از عینکم استفاده می کنم و فقط چشمانم را بالا یا پایین می برم تا دور و نزدیک را ببینم. لنزهای دو کانونی در نیمه اول قرن نوزدهم پیشرفت هایی داشتند. اصطلاحات دو کانونی و سه کانونی توسط ایزاک هاوکینز، که عینک های سه کانونی را در سال 1827 معرفی کرد، ابداع شد.

Monocle یا حلقه چشم در سال 1800

مونوکل که قبلا به عنوان حلقه چشم شناخته می شد، در سال 1800 به انگلستان معرفی شد. یک جوان اتریشی که در انگیس چشم‌پزشکی خوانده بود. ایده مونوکل را به آلمان برد. در سال 1814 در وین شروع به ساخت مونوکل کرد و آنها را توزیع کرد. اولین کارگران مردانی از طبقات بالای جامعه بودند. پس از جنگ جهانی اول، نفوذ او کاهش یافت که ربطی به ارتش آلمان نداشت. لورگنت دو چشم من در همان قاب است که کارگر با دست به پهلو می گیرد. یکی دیگر از اختراعات قرن هجدهم توسط یک انگلیسی به نام آدامز، اغلب در صنایع چوبی و صنایع دستی استفاده می شود. از آنجایی که زنان از آن استفاده می کردند و به عنوان تزئین استفاده می شد تا نمایشگر، تا پایان قرن نوزدهم رایج بود.

عينک هاي پنسي يا Pince-nez glasses

کاربر ومشتری در قرن 19 خودش مسئول انتخاب لنز مناسب بود.حتی هنگامی که از یک اپتومتریست خواسته می‌شد تا عینک مناسب را انتخاب کند، او آنها را به صورت تصادفی انتخاب کرد.اما با گذشت زمان، شاهد تغییرات عمده ای در محبوبیت این عینک در بین مردان و زنان بود.

عینک در قرن بیستم و دکتر Norburne Jenkins

استفاده از عینک در فضای باز ضروری است را در آغاز قرن بیستم، دکتر نوربرن جنکینز در مجله اپتیک نوشت.آن زمان برای خانم ها عینک زیاد جذاب نبود.ولی ایشان توصیه کردکه اکثر مردم آن را تحمل کنند زیرا استفاده منظم از آن تنها راه برای جلوگیری از مشکلات جدی چشم است.

با وجود چنین اظهارنظرهایی، انواع بسیاری از عینک ها و لوازم اپتیکال موجود بود و در مکان های عمومی مورد استفاده قرار می گرفت.

بامطالعه مقاله تاریخچه پیدایش عینک و سیر تکامل آن اکنون زمان آن رسیده است که به جای اینکه از داشتن عینک حس خوبی نداشته باشید. به داشتن استفاده از عینک افتخار کنید.